Να τα αγαπάς όλα. Εσένα, όμως, πιο πολύ. 💥

☆*´☽☼.¸¸¸.¸.☆*´☽•°´ ✿
( ☆ ✿　☆* ★.¸¸¸. •° ♡

.
Να ξυπνάς αξημέρωτα. Την ώρα που όλα κοιμούνται.
Μέσα στη σιωπή θα βρεις τον εαυτό σου. Μέσα στη σιωπή θα μάθεις να τα ακούς όλα.
Να κινείσαι κάθε μέρα: περπάτημα, τρέξιμο, κολύμπι, ποδήλατο, χορό, ό,τι εσύ γουστάρεις.
Η κίνηση θα σε κάνει χαρούμενο, έξυπνο και υγιή.
Η κίνηση από μόνη της θα φέρει τη μισή ζωή που ονειρεύεσαι.

Η ζωή σου δεν κρίνεται από τα πτυχία σου αλλά από τις συνήθειές σου.
Να έχεις τις σωστές.

Να τιμάς τις αρχές και τις αξίες σου. Να τιμάς το μέσα σου.
Αν δεν το τιμήσεις, κανένας δεν θα το τιμήσει.
Να λες την αλήθεια σου ακόμα και όταν η φωνή σου τρέμει.

Να εξελίσσεις τον εαυτό σου κάθε μέρα. Έστω και 15 λεπτά. Αλλά κάθε μέρα.
Διάβασμα, σεμινάρια, αυτογνωσία, ό,τι κάνει την ψυχή σου να ανθεί.
Αν χάσεις ένα φαγητό, δεν θα πάθεις κάτι.
Αν χάσεις το φαγητό της ψυχής σου, σίγουρα θα πάθεις.

Ο Δρόμος της Αριστείας. 🌿

Εάν σπαταλάς χρόνο να ασχολείσαι με αυτούς που ασχολούνται με εσένα, δεν θα έχεις χρόνο να ασχοληθείς εσύ ο ίδιος με τον εαυτό σου…
το να διαφέρεις από τους πολλούς είναι από μόνο του αφορμή για φθονερά σχόλια από ανθρώπους που είναι όλοι ίδιοι.
Μην σε ενοχλεί η άσχημη γνώμη που μπορεί να έχουν κάποιοι για εσένα, οι άνθρωποι πάντα εκφέρουν γνώμες, ιδιαίτερα για αυτούς που θαυμάζουν ή φθονούν…
να σε ενοχλεί αν αυτή τους η γνώμη είναι σωστή…χωρίς να είναι ποτέ ξεκάθαρο το πού αρχίζει το ένα συναίσθημα και που τελειώνει το άλλο.
.
Για να ξεχωρίσεις από τους Πολλούς, θα πρέπει να μην λειτουργείς όπως οι πολλοί. Δεν μπορείς να βγεις «στον αφρό» με τους Ελάχιστους Εκλεκτούς, αν δεν αναταράξεις τα λιμνάζοντα νερά κάνοντας «κύματα».
Για να επιτύχεις σαν πρωταγωνιστής, θα πρέπει να είσαι σεναριογράφος, σκηνοθέτης αλλά και παραγωγός του Έργου της Ζωής σου.
Σε ό,τι και αν κάνεις στην ζωή σου, να αφήνεις το δικό σου αποτύπωμα…
Αν αυτός που είσαι δεν αρέσει σε κάποιον του οποίου η γνώμη είναι σημαντική για εσένα, πριν αλλάξεις εσύ, βεβαιώσου πως αυτός ο κάποιος έχει καλό γούστο.
Ο αγώνας που κάνεις για να γίνεις αυτό που θέλουν οι άλλοι να γίνεις, σου στερεί την ενέργεια που χρειάζεσαι για να γίνεις αυτό που στα Αλήθεια είσαι.
Με το να είσαι ο εαυτός σου είναι βέβαιο πως δεν θα αρέσεις σε όλους…
θα αρέσεις όμως σίγουρα σε εκείνους τους ανθρώπους που πρέπει. Και πάνω απ’ όλα, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα αρέσεις στον Εαυτό σου…

Δημήτρης Παπαδίτσας «Χαμηλοφώνως» 💕

Διότι είσαι το πρώτο εφετινό χελιδόνι που μπήκε απ’ το φεγγίτη
έκαμε τρεις γύρους στο ταβάνι και ήσουν κατόπιν
όλα μαζί τα χελιδόνια.
Διότι είσαι μια μεριά ήρεμη της θάλασσας όπου το κύμα
κόβει κομμάτια το φεγγάρι και το ρίχνει στην ψιλή άμμο.
Διότι τα χέρια μου είναι άδεια σαν καρύδια που η ψίχα τους
φαγώθηκε από παράσιτα
Kι εσύ τα γέμισες με τα μαλλιά σου και το μέτωπό σου.
Διότι στα μαλλιά σου περνώ τα δαχτυλά μου όπως περνάει
ο αγέρας από φύλλα κυπαρισσιού.

Δίψα για προσοχή 🌿

Οι άνθρωποι που δεν έχουν κάτι ουσιώδες να πουν και ανίκανοι να μείνουν μόνοι με τον ανιαρό εαυτό τους διψούν για την προσοχή των άλλων, κάνουν θόρυβο για να τραβήξουν επάνω τους αυτή την προσοχή που θα τους καλύψει το κενό που τους αφήνει η παρέα με τον ίδιο τους τον εαυτό.
Όσο περισσότερη προσοχή τραβούν, τόσο περισσότερο πιστεύουν οι ίδιοι πως ο θόρυβος που κάνουν δεν είναι Παραφωνία, μα Μουσική.
💥
Το επικίνδυνο όμως είναι πως αν τύχουν ευρύτερης αποδοχής από το πλήθος, το πλήθος θα μαζέψει και άλλο πλήθος και όλη η Μάζα μαζί θα πειστεί πως αυτό που ακούγεται δεν είναι τενεκέδες που κάνουν φασαρία, μα μια υπέροχη μελωδία.
Καταδικάζοντας έτσι τους εαυτούς τους να μην γνωρίσουν ποτέ την Αγαλλίαση που προσφέρει η Μελωδία της Μοναχικότητας, μακριά από την παράφωνη οχλαγωγία της Μάζας…
💥
Κάθε μας βήμα στον προσωπικό μας Δρόμο, είναι σαν να παίζουμε μια νότα στις χορδές της προσωπικής μας Ύπαρξης.
Όταν γύρω μας επικρατεί η Παραφωνία…
ας είναι η Μουσική που παράγουμε εμείς, Μελωδία…

©2004-2020 Νικόλαος Παναγοδημητρόπουλος
Σύμβουλος Επιχειρήσεων – Συγγραφέας.

💥
https://nickpanagodimitropoulos.wordpress.com

Κρήτη – Χανιά: Οδοιπορικό στον Ομαλό. ❄️ ❄️

❄️ Μια μέρα, την άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ήταν ανοιχτά
κι έμπαινε η μυρωδιά από μια ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι∙
το μυαλό μας είχε γίνει κι αυτό ανθισμένη μανταρινιά και δεν μπορούσαμε πια
ν’ ακούμε για οξείες και περισπωμένες.
Κι ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σκολειού και κελαηδούσε.
Τότε πια, ένας μαθητής, χλωμός, κοκκινομάλλης,
που ‘χε έρθει εφέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν,
δε βάσταξε, σήκωσε το δάχτυλο:

– Σώπα, δάσκαλε, φώναξε∙ σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί!

The Game of Power: Ισορροπία…Το «κλειδί» της Δύναμης.

Στις Πολεμικές Τέχνες, όταν θέλουμε να εφαρμόσουμε μια επιθετική τεχνική σε έναν αντίπαλο, ξεκινάμε με το να του «σπάσουμε» πρώτα την Ισορροπία, το Kuzushi όπως λέγεται στα Ιαπωνικά.
Αυτό γίνεται με ένα Σοκ… και βρίσκεται ανάσκελα χωρίς να το καταλάβει.
Αυτό φυσικά μπορεί να λειτουργήσει τόσο μεμονωμένα, όσο και μαζικά.
Τόσο σωματικά, όσο, ΚΥΡΙΩΣ, ψυχολογικά…
Το ισχυρότερο χτύπημα δεν είναι η Γροθιά, ο πόνος σε αυτή την περίπτωση είναι μόνον σωματικός.
Το ισχυρότερο χτύπημα είναι το Χαστούκι, τσακίζει την Αυτοπεποίθηση και κλονίζει την Αυτοκυριαρχία.
Ένα χαστούκι δεν είναι απαραίτητο να αφορά μόνο στο σωματικό επίπεδο.
Τα καλύτερα «χαστούκια» είναι τα… λεκτικά. Είτε στον προφορικό λόγο, είτε στον γραπτό.

💥 💥 Από το αγαπημένο μου ημερολόγιο 💥 💥

8 Μαΐου.

Σήμερα θέλω να επιτρέψω στον εαυτό μου να μπει στη διαδικασία της νοσταλγίας. Όχι όμως να αναπολήσω στιγμές του παρελθόντος. Όχι να ξεθάψω συναισθήματα και εικόνες. Ούτε να αναλύσω παλιές επιλογές και λάθη. Αυτά τα έσβησα από τη μνήμη μου οριστικά.
Σήμερα θα ξεθάψω τα παλιά μου όνειρα. Όσα θα μπορέσω να θυμηθώ. Όλα εκείνα που δεν μπόρεσα να κάνω. Εκείνα που φοβήθηκα να τα πραγματοποιήσω και από τον φόβο τα εγκατέλειψα. Εκείνα που σκόνταψαν πάνω στα «πρέπει» και πετάχτηκαν χωρίς τύψεις με την ψευδαίσθηση πως έκανα το σωστό. Εκείνα που θυσιάστηκαν για το καλό των άλλων παραμερίζοντας την δική μου ευτυχία.
Δεν με νοιάζει πόσο μακριά θα είναι αυτή η λίστα. Αδιαφορώ αν είναι παιδικά όνειρα ή όνειρα που χάσανε την μαγεία τους μέσα στον χρόνο. Δεν θα απορρίψω κανένα όσο ξεφτισμένο κι αν είναι. Θα τα ξεθάψω, θα τα ξεσκονίσω και θα τα βάλω σε περίοπτη θέση μέσα μου.
💥
Σήμερα θα υποσχεθώ στον εαυτό μου πως η ζωή μου θα αποκτήσει νόημα και θα προσπαθήσω να δώσω ζωή σε κάθε πεθαμένο όνειρό μου. Θα γκρεμίσω κάθε «πρέπει» και θα ανυψώσω όλα τα θέλω μου. Θα γυρίσω όσο πίσω κι αν χρειαστεί αλλά θα αντικαταστήσω κάθε χαμένη προσδοκία μου.
Είναι η μόνη παρέμβαση που μπορώ να κάνω στο παρελθόν μου και υπόσχομαι πως θα το κάνω. Ίσως τότε μπορέσω ευκολότερα να δώσω την αξία που πρέπει στην στιγμή. Ίσως τότε καθαρίσουν τα μάτια μου και διαπιστώσω τα θαύματα που συντελούνται καθημερινά και απολαύσω την απέραντη ομορφιά του κόσμου. Ίσως τότε ξεκαθαρίσω μέσα μου πως πέρα από το μαύρο και το άσπρο υπάρχουν και άλλα χρώματα.
Σήμερα υπόσχομαι….

Η μελαγχολία των εορτών 💥💥

«Ο κώδικας των κοινωνικών επιταγών αποτελεί πηγή στρες
καθώς δημιουργεί μία μορφή κοινωνικής πίεσης. «

Το «Σύνδρομο των εορτών» φέρνει στην επιφάνεια τ’ αρνητικά συναισθήματα κάποιων ανθρώπων τα οποία έρχονται σε αντίθεση με το εορταστικό κλίμα των ημερών. Κι ενώ οι βιτρίνες είναι στολισμένες με πολύχρωμα λαμπιόνια, η πόλη αστράφτει μες στην καινούργια της φορεσιά και οι χριστουγεννιάτικες μελωδίες αντηχούν, μια παράξενη, διάχυτη μελαγχολία αιωρείται στον αέρα. Μια μελαγχολία που δεν συντονίζεται καλά μ αυτό που έπρεπε να νοιώθει. Τι είναι αυτό; Η μαγεία των ημερών!